وقتی تو نیستی

وقتی تو نیستی نهستهای من چونان که بایداند     نبایدها

مثل همیشه آخر حرفم و حرف آخرم را با بغض می خورم

عمری ست لبخندهای لاور خود را در دل زخیره می کنم

باشد برای روز مبادا

اما در صحنه های تقویم   روزی بنام روز مبادا نیست

آن روز هر چه باشد روزی شبیه دیروز روزی شبیه فردا روزی درست

مثل همین روزهای ماست

اما کسی چه میداند شاید این روز نیز روز مبادا باشد

وقتی تو نیستی نهستهای من چونان که بایداند     نبایدها   هر روز روز

بیتو روز مبادا

آینه ها در چشم ما چه جازبه ای دارند   آینه ها که دعوت دیدارند

دیدارهای کوتاه از پشت هفت دیوار

دیوارهای صاف دیوارهای شیشه ای شفاف دیوارهای تو دیوارهای من

دیوارهای فاصله بسیارند

آه دیوارهای تو همه آینه اند   آینه های من همه دیوارند